Σοκαρίστηκες και ψάχνεις να βρεις τις αιτίες…

Γέρακας 17/05/2011

Αλήθεια σοκαρίστηκες; Παρακολουθώ την επικαιρότητα,παρακολουθείς την επικαιρότητα. Σοκάρεσαι.Δεν αντιδράς όμως, απλά σοκάρεσαι …είναι η ώρα βλέπεις τετoια  που δεν σου δίνει την ευκαιρία να κάνεις κάτι άλλο. Έχεις δουλέψει μόνο… 10 ώρες για να τα βγάλεις πέρα…

Και μάλλον αναρωτιέσαι μήπως τα πράγματα έχουν ξεφύγει. Μην έχει χαθεί η αξία της ανθρώπινης  ζωής; Μήπως έχει χαθεί ο έλεγχος; Και σοκάρεσαι …

Κάηκαν  τρεις άνθρωποι ζωντανοί διάβασες-άκουσες σε μια τράπεζα, ενώ είχαν πάει απλά για να δουλέψουν. Σοκαρίστηκες…

«Το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο», «θα αποδοθούν ευθύνες» , «οι ένοχοι θα οδηγηθούν στην δικαιοσύνη» άκουσες. Ξέχασες…και όμως ξέχασες…και δεν μιλας.

Αναρωτιέσαι ποιος ή τι φταίει αλλά ξέχασες.Ψάχνεις να βρεις τις αιτίες.Φταίει η αστυνομία;Φταίει το κράτος;Φταίει το σύστημα; - Σκέπτεσαι,ξεχασες…

Και εκεί που σκέπτεσαι,δύο παιδιά της Ελληνικής  Αστυνομίας στην ώρα του καθήκοντος  δολοφονούνται εν ψυχρό. Σοκάρεσαι ξανά...

«Το μαχαίρι θα φτάσει ως το  κόκκαλο» « θα αποδοθούν ευθύνες» ακούς πάλι…και μετά από λίγες μέρες πάλι ξέχασες…

Ξέχασες και συνεχίζεις την δουλεία σου.Ναι, αυτή που-εάν είσαι τυχερός και έχεις- δεν ξέρεις εάν θα έχεις αύριο. Αυτή που σου κόβουν τους μισθούς, τα δώρα και τα όνειρα.Αυτή που συντηρείς την οικογένεια σου, που σπουδάζεις τα παιδιά σου.

Τα παιδιά αυτά που σε ρώτησαν για το αύριο και το μέλλον τους.

Προβληματίζεσαι …σκέπτεσαι. Ψάχνεις να βρεις τις αιτίες αλλά δεν μιλάς.

Λες να πάω στο γήπεδο να ξεχαστώ και να ψυχαγωγηθώ και βλέπεις αφιονισμένους  οπαδούς  να ανταλλάσουν φωτοβολίδες και να επιτίθενται σε γυναίκες και παιδιά παιχτών της αντίπαλης ομάδας(!)και πάλι σοκάρεσαι…και ξανασκέπτεσαι…

Και εκεί που σκέπτεσαι,ακούς ότι κάποιος άνδρας δολοφονήθηκε στο κέντρο της Αθηνάς  επειδή  πήγαν να του πάρουν την κάμερα.Απλά κρατούσε μια γαμημένη  κάμερα. 200 ευρώ για μια ανθρωπινή ζωή. Σοκάρεσαι για ακόμη μια φορά…

Δεν προλαβαίνεις να συνέλθεις και ακούς ότι μέλη ακραίων οργανώσεων επιτίθενται σε μετανάστες απροκάλυπτα.Ο κύκλος της βίας ξεκίνησε. Όλοι εναντίων όλων. Μαύροι εναντίων λευκών.Οπαδοί κατά οπαδών,κοινωνικές ομάδες κατά κοινωνικών ομάδων.Μπάχαλο.

Η βία γεννάει βία… Η κατάσταση έχει ξεφύγει και το βλέπεις.Απλά παρακολουθείς.Και ψάχνεις να βρεις τις αιτίες…

Το καθεστώς τρομοκρατίας καλά κρατεί.Αποστολή εξετελέσθη.Μια  χώρα σε παράνοια, σε αβεβαιότητα,φοβάσαι να κυκλοφορήσεις, να ζήσεις, να διασκεδάσεις.

Αυτό που με φοβίζει πιο πολύ, όμως, είναι μήπως σταματίσεις να σοκάρεσαι. Μήπως συνηθίσεις σε αυτές τις σκηνές, μήπως γίνει κομμάτι του εαυτού σου αυτός ο φόβος και πάψεις να αναζητάς τις αιτίες... Γιατί τότε είναι που δεν θα υπάρχει επιστροφή...

Γι αυτό μίλα ,μίλα να χαρείς…

Φιλικά

Λάμπρος Χ. Γκόγκας

Γραμματέας

Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. Γέρακα

19/5/1919. .Ημέρα μνήμης η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου

Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεοτούρκων κατά την περίοδο 1914-1923Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή περίπου 213.000-368.000 Ελλήνων. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται επισήμως ως γενοκτονία από το Ελληνικό Κράτος και την Αυστραλία αλλά και από διεθνείς οργανισμούς όπως η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.

Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.

Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον του Ελληνικού λαού. Η Γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

πηγη http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85

ένα παλαιότερο μου κείμενο με ημερομηνία 31 Μάϊου 2010...

«Όταν ήμουν μικρός μου είχαν πει ένα παραμύθι

μα είχε άσχημο τέλος και αυτό το ξέρω ήδη,

όταν ήμουν μικρός μου είχαν διδάξει μια ιστορία

τώρα μου την λένε αλλιώς, μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.

Μου είχαν πει και για κάτι σπουδαίο που το έλεγαν ιδεολογία

και να είμαι πιστός σε ιδανικά όπως πατρίδα οικογένεια θρησκεία…»

Από όταν γεννηθήκαμε σε αυτή την χώρα,στην χώρα του Ήλιου ,με την Ιστορία,την κοιτίδα του πολιτισμού, ζούμε σε ένα ψέμα. Ζούμε σε ένα παραμύθι που το λένε Ελλάδα.

Σε μια Ελλάδα με ιστορία, μια ιστορία που από ότι φαίνεται δεν είμαστε ικανοί να κρατήσουμε. Σε μια Ελλάδα δημοκρατική… που «διαγράφει» όποιον διαφωνεί με τις γραμμές της… Σε μια Ελλάδα με ιδανικά, που κάποιοι φρόντισαν να κατακερματίζουν κάθε μέρα… Σε μια Ελλάδα που ξεπουλάμε καθημερινά την Ιστορία της, και προς χάρη των συμφερόντων αφήνουμε τον οποιοδήποτε να θέτει κυριαρχικά δικαιώματα εις βάρος της… Σε μια Ελλάδα που η θρησκεία έχασε τον ρόλο και τον δρόμο της… Σε αυτή την Ελλάδα πιστέψαμε σε ένα κράτος πρόνοιας, σε μια κοινωνία δικαίου, σε κοινωνική πολιτική.

Κοινωνική πολιτική, κύριοι, είναι να προσφέρεις υπηρεσίες στους πολίτες σου, στον λαό αυτής της χώρας, και όχι να προσφέρεις στο κεφάλαιο… Κοινωνική πολιτική είναι να προσφέρεις υπηρεσίες, σε αυτές τις δύσκολες εποχές και όχι να κάνεις μικροπολιτικά παιχνίδια, όπως αρέσκονται να κάνουν οι πολιτικές δυνάμεις αυτού του τόπου.

Δυστυχώς, κύριοι, χάσαμε το όραμα μας -εάν αυτό το είχαμε ποτέ- μπορεί ο μπροστάρης να έχει όραμα, αυτό δεν αρκεί όμως... Το όραμα του πρέπει να το ακολουθήσουν και άλλοι, και εάν όχι να το ακολουθήσουν να είναι ικανοί να το δουν…

Ποιος είναι υπεύθυνος λοιπόν; Όλοι μας. Εγώ, εσύ, o διπλανός σου, ΟΛΟΙ. Όλοι είμαστε συμμέτοχοι στη διαιώνιση αυτής της κατάστασης, τις λογικές της αρπαχτής, της ρεμούλας και του βολέματος. Όλοι εμείς που δίνουμε την λαϊκή εντολή. Αυτή την λαϊκή εντολή που εκμεταλλεύονται οι εκάστοτε κυβερνήσεις για να μας πουν ότι είμαστε συμμέτοχοι. . Πολλώ δε μάλλον όλοι εμείς που ασχολούμαστε με τα κοινά,και πρέπει μέσα από τα όργανα μας να κάνουμε τομές και προτάσεις και να μην είμαστε φερέφωνα τις πολιτικής.

Και ναι, νιώθω συμμέτοχος και πρέπει να απολογηθώ.

Πρέπει να απολογηθώ στους γονείς μου, για το φόβο που έχουν ότι θα χαθούν οι κόποι μιας ζωής. Πρέπει να απολογηθώ στους πτυχιούχους φίλους μου που είναι άνεργοι. Πρέπει να απολογηθώ στους συναδέλφους μου, που δεν ξέρουν εάν, αύριο, θα έχουν εργασιακά δικαιώματα.Πρέπει να απολογηθώ στον ανήλικο ξάδελφο μου που δεν ξέρει τι του ξημερώνει αύριο.

Μα, πρώτα από όλα, πρέπει να απολογηθώ στον ίδιο μου τον εαυτό.

Κύριοι, με όλο το σεβασμό, αρνούμαι να συμμετάσχω σε αυτό το παραμύθι.

Θα συνεχίσω να παλεύω από το μετερίζι μου,για ένα κράτος πρόνοιας και μια κοινωνία δικαίου “γιατί το χρέος του σοσιαλιστή είναι ο αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη” και με αυτό το όραμα θα πορευτώ.

Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε την νοοτροπία και την ροη αυτής της χώρας.

Εμπρός για Νέους Αγώνες.

Φιλικά,

Λάμπρος Χ. Γκόγκας
Γραμματέας
Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. Γέρακα

κάτι μου θυμίζει...

Γεώργιος Σουρής (1853-1919)

Ποιός είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ’χει
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.

Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γεννάς!

Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,

τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AE%CF%82