Η ιστορία του Ιάκωβου: Ο 22χρονος με Σύνδρομο Down που σπουδάζει
τουρισμό, θέλει να δουλέψει και βρίσκει απέναντι του το κράτος
Έχει αποδειχτεί πολλές φόρες, ότι η Ελλάδα είναι αφιλόξενη για τους ανθρώπους με ιδιαιτερότητες. Δυστυχώς, το βλέπουμε να συμβαίνει για ακόμα μια φορά, παρότι έχουμε φτάσει στο 2015.
Το αποδεικνύει η ιστορία του Ιάκωβου. Πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο, 22 χρονών, με Σύνδρομο Down. Ο Ιάκωβος κατοικεί στον Άλιμο, έχει τελειώσει το γενικό λύκειο και κατάφερε να περάσει στο Δημόσιο Ι.Ε.Κ. Τουρισμού Αναβύσσου (Ειδικός Ξενοδοχειακών Υπηρεσιών και Τροφοδοσίας).
Λογική επιλογή, μιας και ζούμε σε μια άκρως τουριστική χώρα. Πίσω όμως από την πολύ-διαφημισμένη λάμψη του Ελληνικού τουρισμού, το ίδιο το κράτος φαίνεται πως βάζει εμπόδια σε συμπολίτες μας σαν τον Ιάκωβο.
Οι «τρικλοποδιές» ξεκίνησαν αμέσως. Από την εγγραφή κιόλας του συγκεκριμένου ανθρώπου στο ΙΕΚ. Μια εγγραφή η οποία δυστυχώς κατοχυρώθηκε στο διοικητικό εφετείο, εξαιτίας άρνησης των αρμοδίων του Υπουργείου Τουρισμού να τον δεχτούν λόγω αναπηρίας (η σχετική εγκύκλιος δεν τον απέρριπτε).
Παρ' όλες τις δυσκολίες, ο Ιάκωβος φοίτησε στη σχολή. Ωστόσο, όταν έφτασε η ώρα να κάνει την πρακτική του, βρήκε πάλι μπροστά του το κράτος. Συγκεκριμένα, το περασμένο καλοκαίρι, ο ίδιος επιλέχθηκε από 5άστερο ξενοδοχείο στην πλατεία Συντάγματος, έτσι ώστε να κάνει την 3μηνη πρακτική του. Και αυτή τη φορά όμως, λογάριαζε... χωρίς το Υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο του «έφραξε» τον δρόμο, με το πρόσχημα της αναπηρίας.
Ο αδερφός και συμφοιτητής του Ιάκωβου, Παναγιώτης Ανδρεαδάκης, καταγγέλλει με επιστολή του, ότι ακόμα και καθηγητής εντός του ΙΕΚ, βάζει εμπόδια έτσι ώστε να μην καταφέρει ο 22χρονος να αποφοιτήσει από εκεί, για να «μην υποβαθμιστεί το κύρος της σχολής».
Ολόκληρη η επιστολή του Παναγιώτη Ανδρεαδάκη
«Με την ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας αναπηρίας, στις 3 Δεκεμβρίου 2014, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κ. Παπούλιας είπε: «Η ισότιμη συνύπαρξη και η κατοχύρωση του δικαιώματος των αναπήρων να μετακινούνται, να μορφώνονται, να εργάζονται, να ψυχαγωγούνται, να αθλούνται με αξιοπρέπεια, είναι δείκτης πολιτισμού. Συνήθως δεν συνειδητοποιούμε πόσοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν δυσκολίες λόγω κάποιας αναπηρίας ούτε πόσα προβλήματα έχουν στην καθημερινότητά τους. Είναι μια υπόθεση που μας αφορά όλους και ήδη έχουμε καθυστερήσει πολύ να κάνουμε τα αυτονόητα για την εξάλειψη των διακρίσεων σε βάρος των ανθρώπων με αναπηρία».
Ονομάζομαι Ανδρεαδάκης Παναγιώτης και είμαι 4ετής φοιτητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΟΠΑ). Ο μεγαλύτερος αδελφός μου, Ιάκωβος, άνθρωπος με αναπηρία, είναι ο πρώτος με Σύνδρομο Down στην Ελλάδα, που ολοκλήρωσε γενικό λύκειο και όχι ειδικό, έχοντας παράλληλα πραγματοποιήσει 21 επισκέψεις σε εξειδικευμένο κέντρο των Η.Π.Α. για ανάπτυξη εγκεφάλου. Πέρυσι, ήταν επιτυχών στο ΙΕΚ Αναβύσσου, Ειδικός Ξενοδοχειακών Υπηρεσιών και Τροφοδοσίας, και αντιμετώπισε εμπόδια στη φοίτησή του, από τη στιγμή της εγγραφής του, η οποία δυστυχώς κατοχυρώθηκε στο διοικητικό εφετείο, εξαιτίας άρνησης των αρμοδίων του Υπουργείου Τουρισμού να τον δεχτούν λόγω αναπηρίας (η εγκύκλιος δεν τον απέρριπτε).
Παρ’ όλα αυτά, ο Ιάκωβος φοίτησε στη Σχολή, αλλά απορρίφθηκε εξαιτίας του αρνητισμού και των προσκομμάτων που προέβαλε το εν λόγω Υπουργείο, το οποίο με αυτό τον έκνομο τρόπο και μακράν του πολιτισμού τον οποίο φέρεται να προασπίζεται, στέρησε την ευκαιρία σε έναν ανάπηρο να κάνει την 3μηνη πρακτική του, το καλοκαίρι, σε 5άστερο ξενοδοχείο της Πλατ. Συντάγματος, το οποίο, προς τιμήν του, τον επέλεξε με μεγάλη προθυμία και δεκτικότητα.
Συνεπώς, εξαιτίας της παραπάνω απόρριψης, ο αδελφός μου ξανάκανε αίτηση φέτος και ξαναπέτυχε. Η φοίτησή του, όπως και πέρυσι, υποστηρίζεται από εμένα που έκανα κι εγώ φέτος την αίτησή μου και πλέον είμαι εκτός από απλός συνοδός του και συσπουδαστής του. Θέλω να επισημάνω ότι όντας πλέον, 4ετής φοιτητής του ΟΠΑ και έχοντας δυσλεξία, συνειδητά αποφάσισα, από πέρυσι ακόμη να θυσιάσω τις σπουδές μου για το λόγο αυτό. Τις παρακολουθήσεις των μαθημάτων στη δική μου Σχολή (ΟΠΑ), τις πραγματοποιεί η μητέρα μου, Γράψια Ειρήνη, εκπ/κός Ειδικής Αγωγής, αμέσως μετά το σχόλασμα από το σχολείο της, κρατώντας σημειώσεις, παίρνοντας βιβλία και προσπαθώντας να μου τα μεταφέρει το απόγευμα μετά την επιστροφή μας από την Ανάβυσσο. Στη συνέχεια, πηγαίνω στη Σχολή για να παρακολουθήσω όσα μαθήματα προλάβω. . .
Τα προβλήματα στο ΙΕΚ συνεχίζονται με πολύ μεγαλύτερη ένταση φέτος και πιο συγκεκριμένα με έναν καθηγητή τον κ. *******, ο οποίος ευθυγραμμίζεται με τη στάση του Υπουργείου και υιοθετώντας την, καθημερινά εκφράζει τον αρνητισμό και την προκατάληψή του έναντι των ΑμεΑ με εμπαθή τρόπο. Για να γίνω πιο σαφής, καταχωρεί σε εμένα και τον ανάπηρο αδελφό μου, Ιάκωβο, απουσίες, αυθαίρετα, ενώ είμαστε παρόντες επειδή δεν είμαστε δήθεν ξυρισμένοι ή δεν έχουμε έτοιμη τη μία από τις στολές, λόγω φόρτου εργασίας του προμηθευτή της Σχολής κλπ. Για τα παραπάνω σε όλο το Α΄ εξάμηνο, έχουμε καταθέσει αλλεπάλληλες αναφορές και καταγγελίες προς το Υπουργείο Τουρισμού, ζητώντας την παρέμβασή των αρμοδίων για τα περισσότερα λυπηρά γεγονότα ρατσιστικής και αντιπαιδαγωγικής συμπεριφοράς που έχουμε βιώσει. Όμως μέχρι σήμερα καμία απάντηση δεν έχουμε πάρει ούτε κάποιο ενδιαφέρον έχει δειχτεί, παρ’ όλο που το έχουμε ζητήσει επανειλημμένως.
Έτσι, τα προβλήματα συνεχίζονται ακούγοντας, προς έκπληξή μας, από τον συγκεκριμένο καθηγητή ότι μπορεί πέρυσι ο Ιάκωβος να είχε Σύνδρομο Down, όμως φέτος έχει δυσλεξία (!!!) και με βάση αυτό θα αξιολογηθεί, παρ’ όλο που έχουμε καταθέσει σχετικές γνωματεύσεις από Ιατροπαιδ/κό κέντρο που καθορίζουν επακριβώς και με σαφήνεια τον τρόπο φοίτησης και αξιολόγησής του. Επίσης, έχει ειπωθεί από τον ίδιο ως άνω καθηγητή ότι αν αποφοιτήσει ο Ιάκωβος από τη Σχολή, θα υποβαθμιστεί το κύρος της και κάποια υπηρεσιακή υπάλληλος αρμόδια στην Τουριστική Εκπ/ση, διεύρυνε την ως άνω συμπεριφορά ότι «αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα μαζευτούν όλα τα Down της Ελλάδας στη συγκεκριμένη Σχολή».
Θλιβερό επίσης, είναι ότι ο ρατσισμός και η απόρριψη στρέφονται στοχευμένα στο πρόσωπό μου, προκειμένου ο Ιάκωβος να χάσει το μοναδικό του στήριγμα, που είμαι εγώ, και να σταματήσει έτσι πάλι η φοίτησή του. Ο ίδιος καθηγητής δε δίστασε μπροστά στο Δ/ντή της Σχολής, στις 20/11/2014, να απειλήσει εμένα και τον Ιάκωβο ότι θα μας βάλει φυλακή, τρομοκρατώντας τον ανάπηρο αδελφό μου. Πολλές φορές προκαλεί εντάσεις και διαταράσσει το ήρεμο κλίμα της τάξης, απευθυνόμενος με εμπάθεια σε εμένα και μειώνοντάς μας στα μάτια του περίγυρου της Σχολής (σπουδαστές και καθηγητές).
Η αρνητική και άδικη διάκριση εις βάρος μας δημιουργεί δυσαρέσκεια, αρνητικές εντυπώσεις και θυμίζει στοιχεία ανάρμοστης και αντιπαιδ/κής συμπεριφοράς, οι οποίες έχουν καταγγελθεί εγγράφως και σε άλλες περιπτώσεις σπουδαστών στο παρελθόν για τον ίδιο καθηγητή. Με αυτόν τον τρόπο, δυναμιτίζει τις προσπάθειές μας για την απρόσκοπτη φοίτησή μας, για καλλιέργεια κλίματος συνεργασίας και ομαδικότητας και εξαντλεί την αυστηρότητά του στον Ιάκωβο και σε εμένα, επιτιμώντας και υποτιμώντας μας, χωρίς να προσπαθεί να επικρατήσει αίσθημα δικαίου και χωρίς να λειτουργεί ως εμψυχωτής και καθοδηγητής μας. Δεν μας αντιμετωπίζει ως σπουδαστές με προσωπικότητα, με τις δικές μας ικανότητες και ιδιαιτερότητες, χωρίς να κάνει διακρίσεις, με σύνεση, λεπτότητα, ηρεμία, κατανόηση, αγάπη, ευθυκρισία και ευεργετική προσφορά.
Συνυπολογίζοντας όλα τα παραπάνω, προκύπτουν αυτοδίκαια οι παρακάτω προβληματισμοί:
- Γιατί μόνο ο συγκεκριμένος καθηγητής της Σχολής εξακολουθεί να δείχνει ρατσιστική συμπεριφορά εις βάρος μας, ιδιαίτερα για τον ανάπηρο αδελφό μου, Ιάκωβο, ευθυγραμμίζοντας τη συμπεριφορά του με την αδιάφορη ή μάλλον καλύτερα, ρατσιστική στάση του Υπουργείου;
- Γιατί δείχνει κατ’ εξακολούθηση εχθρική και αρνητική συμπεριφορά εις βάρος του, προκαλώντας του μεγάλη (και) συναισθηματική ζημία;
- Γιατί δεν τον σέβεται εφ’ όσον είναι και αυτός άνθρωπος;
- Γιατί τον μειώνει μπροστά σε όλους και τον τρομοκρατεί μπροστά στον δ/ντή με απειλές, μέχρι ότι θα τον βάλει φυλακή;
- Γιατί δείχνει αναλγησία και απανθρωπιά σε έναν ανάπηρο σπουδαστή που «τόλμησε» να είναι πρώτος στην Ελλάδα με Σύνδρομο Down, που με προσωπικό, τιτάνιο και καθημερινό αγώνα, 22 ετών, κατάφερε να ενταχθεί στην κοινωνία των «φυσιολογικών» και να προσπαθήσει να ξεπεράσει τους περιορισμούς του Συνδρόμου;
- Γιατί ο συγκεκριμένος καθηγητής υλοποιεί τα εμπόδια και τα προσκόμματα, που το ίδιο το Υπουργείο υπαγορεύει «ελαφρά τη καρδία», στην πορεία του ανάπηρου αδελφού μου και με ψυχολογικό πόλεμο να του δημιουργεί στενοχώρια και δυσαρέσκεια, ειδικά σε αυτόν που τα κύρια χαρακτηριστικά της ψυχοσύνθεσής του είναι η ανεξικακία, η καλή προαίρεση, η ανυπόκριτη αγάπη και η άδολη συμπάθεια προς όλους ανεξαιρέτως, ακόμη και στον ίδιο για τον οποίο έχει εκφραστεί στο παρελθόν πολλάκις, λέγοντας ότι επιθυμεί να του μοιάσει ακόμη και στο παρουσιαστικό, αφήνοντας ένα μικρό μούσι;
- Γιατί αρκετές φορές τον πληγώνει μιλώντας με δήθεν γενικότητες, εκδηλώνοντας επιθετικότητα στο πρόσωπό του, τη στιγμή που ο Ιάκωβος διαθέτει πολύ υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη και καταλαβαίνει πολύ περισσότερα από όσα ο ίδιος ο καθηγητής νομίζει;
- Γιατί με όλη αυτή την αρνητική στάση του τον κατηγορεί και τον υποτιμά;
- Γιατί δεν σκέφτονται και αυτός και οι αρμόδιοι του Υπουργείου ότι θα μπορούσαν οι ίδιοι ή κάποιοι συγγενείς τους να ήταν ή να βρεθούν μελλοντικά στη θέση του ανάπηρου αδελφού μου και αντίστροφα;
- Γιατί δεν μπορούν να εννοήσουν ότι τους τραυματίες στον πόλεμο δεν τους παρατάμε στο πεδίο της μάχης, αλλά τους σηκώνουμε στους ώμους μας και προχωράμε;
- Γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ο Ιάκωβος, και κάθε Ιάκωβος, θα έπρεπε να αποτελεί πρότυπο και να τον υποστηρίζουν;
Γιατί έπειτα από τόσα έγγραφα και καταγγελίες που έχουν κατατεθεί σχετικά με την ανάρμοστη και απρεπή συμπεριφορά του και από προηγούμενα έτη σε άλλους σπουδαστές, δεν έχει συμμορφωθεί, σύμφωνα με τα καθήκοντα και τις αρμοδιότητες των εκπ/κών – διδασκόντων, που ορίζονται νομικά στο άρθρο 36 του ΦΕΚ 1340/2002 ΚΑΙ Φ. 353.1/324/105657/Δ1/2002;
- Υπάρχει έγγραφο καταλληλότητας και εκπαιδευτικής επάρκειας για την άσκηση εκπ/κού έργου για τον συγκεκριμένο καθηγητή;
- Γιατί το Υπουργείο σιωπά και αδιαφορεί επιδεικνύοντας και αυτό περίτρανα το ρατσισμό και την αντικοινωνική του συμπεριφορά;
- Γιατί υποκριτικά εξαντλείται το ενδιαφέρον του στον κοινωνικό τουρισμό για τα ΑμεΑ;
Η αλήθεια είναι ότι ως Έλληνας νέος, με ανάπηρο αδελφό, που βιώνω αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, διεκδικώντας τα αυτονόητα, δεν έχω μεγάλες προσδοκίες και εμπιστοσύνη σε τέτοιου είδους εκπαιδευτικούς και τέτοιου ήθους εκπροσώπους της κρατικής εξουσίας. Καθημερινά σκέφτομαι πόσο δίκιο έχει ο Πάμπλο Πινέδα – ο πρώτος Ισπανός με Σύνδρομο Down, που στηρίχτηκε από το Κράτος του και κατάφερε να σπουδάσει Ψυχολογία και Παιδ/κά – που είπε πέρυσι, κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα ότι «το μεγαλύτερο έλλειμμα της κοινωνίας είναι ότι δεν μπορεί να δεχτεί τη διαφορετικότητα».
Άραγε είχε γνωρίσει το συγκεκριμένο καθηγητή και τους αρμόδιους του Υπουργείου Τουρισμού;
Κλείνοντας, δε θέλω να κάνω μάθημα ανθρωπιάς, αλλά ο πολιτισμός μιας κοινωνίας σφυγμομετρείται και από τον τρόπο που συμπεριφέρεται στα ανάπηρα μέλη της».
Ήταν Τετάρτη 30 Ιανουαρίου το 2013 όταν μαζί με άλλους ενεργούς πολίτες, συνοδοιπόρους και συναγωνιστές δημιουργήσαμε μια όμορφη εκδήλωση στην Παλλήνη για το "Νερό" προβάλλοντας το -εκπληκτικό- ντοκιμαντέρ του Δημοσιογράφου Γ. Αυγερόπουλου "Πωλείται ζωή"
